Absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Pracuje w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń.
Członek European Soicety for Vascular Surgery i International Society for Vascular Surgery.
W swojej praktyce wykorzystuje terapię manualną, drenaż limfatyczny oraz elementy homotoksykologii.
Drenaż limfatyczny
Jest elementem kompleksowej terapii przeciwobrzękowej (drenaż, kompresja, ćwiczenia, pielęgnacja skóry). Polega na stymulacji przepływu limfy z miejsc obrzękniętych poprzez odpowiednio zastosowane chwyty i ruchy terapeutyczne. Stosowany regularnie sprzyja tworzeniu nowych i prawidłowemu funkcjonowaniu już istniejących naczyń limfatycznych. W pierwszej fazie leczenia obrzęku stosuje się go do 2 razy dziennie, następnie 1-3razy w tygodniu.
Znajduje zastosowanie m.in. u chorych z
- Obrzękami limfatycznymi i tłuszczowymi
- Obrzękami pourazowymi i pooperacyjnymi
- W pracy z blizną
- Po mastektomii
- W zespole pozakrzepowym
- Stopie cukrzycowej
- Obrzękach u kobiet w ciąży
- NIewydolności żylnej
Terapia manualna
Zajmuje się leczeniem odwracalnych zaburzeń czynności narządu ruchu, które nie są wywołane chorobami organicznymi. Dostosowuje się do nieustannej zmienności organizmu, a narząd ruchu uznaje za sferę integrującą osobowość. Oznacza to, że dysfunkcje narządu ruchu mogą wywołać w tkankach zmiany czynnościowe, dające objawy chorobowe w narządach odległych i odwrotnie, zaburzenia narządów wewnętrznych mogą stać się przyczyną chorób czynnościowych narządu ruchu. W celu ich leczenia terapeuta stosuje bodźce normalizujące takie jak zabiegi biomechaniczne, odruchowe, słowne. Stymulują one organizm do uruchomienia i podtrzymania procesów zdrowienia. W terapii manualnej nie stosuje się żadnych środków farmakologicznych, a przejściowe nasilenie objawów w pierwszych dniach po leczeniu – reakcja pozabiegowa – świadczy o właściwym wyborze struktury narządu ruchu w celu pobudzenia organizmu do zdrowienia.
Zabiegi
- Nieswoiste i swoiste zabiegi biomechaniczne w zespołach
- Nierównowagi statycznej miednicy.
- Więzadeł stawów krzyżowo-biodrowych.
- Zaburzeń czynności stawu biodrowego.
- Dna miednicy.
- Przejścia lędźwiowo-krzyżowego.
- Przejścia piersiowo-lędźwiowego.
- Przejścia szyjno-piersiowego.
- Połączenia głowowo-szyjnego.
- Żuchwowo-gnykowo-czaszkowych.
- Zabiegi odruchowe (igłoterapia) w w/w zespołach.
- Nauka autoterapii (ćwiczeń wykonywanych w domu w celu podtrzymywania efektów pracy w gabinecie)